writer’s block?

Precies dat gevoel heb ik nu. Ik mag een nieuwe blog schrijven. Geweldig leuk om te doen natuurlijk, maar ik krijg dus niks op papier. Ik lijd denk ik aan het vermaarde writer’s block. Ik was er nog zo voor gewaarschuwd en nu heb ik hem ineens. Er schijnt niet zoveel tegen te doen te zijn, toch? Vloekend en tierend heb ik al een paar keer wat woorden op papier gezet, langzaamaan puilt mijn digitale prullenbak uit. Met mijn handen in mijn haar staar ik naar het scherm.

Mijn stressniveau stijgt en ik irriteer me nu aan bijna alles. Maar vooral aan die twee ‘vreselijke bladblazers’ die buiten op straat al een uur bezig zijn met het simpel voor zich uitblazen van een paar bladeren. Ik wil het raam opengooien en tegen ze schreeuwen: “Pak die paar blaadjes met je handen op, gooi ze in de vuilnisbak en houd op met die herrie. Er proberen hier nog mensen te werken!”

megafoon pakken!

Op het moment dat ik het raam opengooi en mijn gefantaseerde megafoon tegen mijn mond zet, bedenk ik me: hé wat een heerlijke job hebben die bladblazers toch. De hele dag een beetje rondlopen en bladeren voor je uitblazen. Zij zitten niet ‘vast’ in hun verhaal. Vanuit deze gedachten kijk ik wat langer naar de beide heren in hun oranje veiligheidsvestjes en fantaseer over hoe zij hun werk vinden. Waar komen ze vandaan? En waarom hebben ze voor het ‘blaasvak’ gekozen?

Langzaam ontstaat er in mijn hoofd een verhaal rondom de beide bladblazers. Ze komen tot leven! Al snel wordt het verhaal groter en spectaculairder! Mijn vingers schieten als vanouds weer over het toetsenbord, ik bedenk nieuwe dingen en de inspiratie komt los. Wat een heerlijk gevoel. En ineens merk ik op: hé het lukt weer, mijn creativiteit is terug! Heb ik nu zo maar voor vandaag mijn writer’s block verslagen?

Oja dit kun je natuurlijk ook doen met een bladblazer